Ang Talambuhay ni Souzette Sanico

Mama at Papa ko.

     Ako po Souzette Sanico, ipinanganak noong ika dalawa ng Nobyembre sa taong 1994. Nakatira po ako sa Brgy.Del Remedio San Pablo City (Wawa). Ako po ay bininyagan sa Muestra Seniora delos Remedios Paris Church. Ngayon po ako ay labing anim na taong gulang na. Ang aking pong mga magulang ay sina Souviner Sanico at Zenaida Sanico Loquinerio, ang aking papa po ay driver ng jeep  namamasada po siya ng byaheng Wawa. Noon po ay nag-boboundry lang si papa ng jeep na ibabyahe at sa awa ng Diyos ngayon  po ay meron na kaming  sariling jeep.Ang aking naman pong mama ay house wife lang, siya po ang nag-aasikaso sa amin. Ako po ay may mga kapatid sa ama at sa ina, basta ang alam ko lang po bago mag-kilala si mama at si papa meron po silang mga kanya-kanyang pamilya. Dalawa lang po talaga kaming tunay na mag-kapatid ako lang po at ang ate ko si Souzen Sanico. Gayon pa man po tinuturing din naming tunay na kapatid ang mga anak ni mama, sina ate Mylene ate Mavel, kuya Jun-jun, at ate Mila.

my sister and her boyfriend

      Nag-simula po akong pumasok noong ako po ay anim na taong gulang. Ako po ay pumasok nang day care sa Del Remedio Day Care Center.Ang aking pong guro doon ay si Mrs.Decano.Habang ako po ay nasa day care ako po ay sumali sa patimpalak na "Ms.Del Remedio", sa Liceo. Hindi man po ako nanalo, masaya pa rin ako dahil nag-karoon ako ng pag-kakataong makasali sa patimpalak na ito. Nang ako naman po ay gagraduate na masaya po ako dahil nagkaron po ako ng parangal sa (best in behavior at napasama po ako sa honor.


      Noon naman pong mag-gegrade one na ako. Gusto po sana ng mama ko na sa Cental school ako pumasok ngunit ayaw naman po akong tanggapin kasi daw po hindi ako dun nag- Day Care. At taga Del Remedio daw po ako, kahit na tulungan kami ng bestfriend na teacher sa central ni mama, hindi parin po ako tinanggap doon kaya sa Del Remedio Elemantary School nalang po ako pumasok. Doon po ang naging adviser ko ay si mam Dojenias. Ngunit hindi din po ito nag-tagal kasi po kailangan nang mag-retired. Madami pong dumating na mga teacher sa amin si mam Lot, sinundan ni mam Derequito sila po ay hindi nag-tagal at sa wakas po. Sumunod na teacher  ay si Mrs.Rita Belen sya na po ang naging teacher namin hanggang matapos ang taon.

     Nang naging grade 2 po ako ang naging adviser ko po ay si Mrs.Juliet Alcantara.Sinundan  po iyon ni Mrs.Dazo noong ako ay grade 3, habang ako po ay grade3.Ako po ay nag first communion pagkatapos ng taong iyon ako po ay grade 4 na ang adviser ko po ayu si Mrs.Nery habang  ako po ay grade 4.Madami po akong naging kaibigan pero ganun pa man ang bestfriend ko po ay si Baldwin. Tuwing wala po kaming klase at walang ginagawa nag-lalaro po kaming mag-kakaibigan nabili kami ng mga pagkain tapos naglalaro kami ng bahay-bahayan pinag-didikit po namin ang mga upuan upang maging bahay kunwari. Para na kaming tunay na magkapatid ni Baldwin, nakakalungkot kasi noon pong grade 5 hindi na kami magkakaklase ang adviser ko po ay si Mrs.Contretas  at ang kanya naman ay si Mrs.Cornista. Nagkatampuhan kami  noon kasi akala ko kinalimutan na niya ako at iba na ang bestfriend niya, ganun din  naman pala  akala niya. Buti nalang  nagkaron kami ng pagkakataon makapag-usap at iyon nalaman namin na kami lang talaga ang mag-bestfriend at sa wakas noong grade 6 kahit na nalate ako sa enrollment dahil wala pa kaming pera  at wala pa akong mga gamit ng pumasok ako. Nalaman kong magkaklase na ulit kami ni Baldwin , adviser namin si Mrs.Rodora Ramirez. Habang ako ay grade 6 inamin ni Baldwin na crush niya ako at iyon ok lang close naman kami eh. Noon din ang crush ko po talaga ay si Rollen, inamin din naman ni Rollen na crush niya ako eh kakilig =) hehe. Noong mag-gagraduation na po magkahalong saya at lungkot. Masaya po kasi pasa at malungkot po kasi magkakahiwalay na kaming mag-kakaibigan dahil malungkot po sa tuwing maalala ang mga masasayang sandali na magkakasama kami at nagtatawanan. Noon nga pong araw ng graduation si mama poay kasama ko  habang nag-uumpisa ang graduation nagngingiyak po kami kasi parang iyon na ang magiging last na pag-kikita na namin iyon. Pagkatapos po ng graduation nag-paalam na kami sa isat-isa nag-kaiyakan na nga po kami eh.

    Noong maghahighschool  na po ako ang gusto nila mama at papa ay sa LSPU daw ako pumasok kasi daw po doon nagtapos mga ate ko  at kuya ko eh ayaw ko naman  po doon kaya dito na po ako pumasok sa Dizon High , noon nga pong pag-eenroll  palang ayaw na po akong tanggapin kasi po galing daw akong Del Remedio. Buti nalang  po si kuya  Jun-Jun kasama ko nakiusap po sya sa principal na kung pwede tanggapin na akong pwedeng tanggapin na ako kung hindi po ako tinanggap sa Dizon High sa ANEX 4 po ang bagsak ko eh niyugan naman po kasi doon kaya ayaw ko , sabi po ng mga pinsan ko wag akong papasok doon.

   Noong pasukan na po ng 1st year ang kasama ko po ay ang kababata kong si Jessica Mahilom kasi po magkaklase; doon po sa section na iyon madami po akong kamag aral na kamag aral ko din noon elementary,masaya po kasi marami na akong mga kakilala.Noong 1st year ko po unang sumali sa Scie-camp ang saya po ang daming activities tas nung umaga po naghiking kami sa malabanban,1500 steps po iyon habang umaakyat ng bundok may dala po kaming halaman itatanim po namin, madami pong tinatanim na mga puno doon dahil "Water Shed" po iyon ng buong San Pablo.Habang ako po ay 1st year sa taong iyon hindi po masaya ang pasko namin kasi po December 23,2007 namatay po ang ate Mylene ko kaya po wala kaming pasko,Si ate Mylene po ang pinakamabait sakin puno ng pangaral tuwing bakasyon o pag walang pasok andun po ako sa kanila pinagbabantay po ako ng tindahan tapos binigiyan nya ako ng pera lahat nga po ng gamit ko noong 1st year ay galing sa kanyan eh.Pinangako ko po sa kanya na kahit di ako matalino pipilitin kong makatapos ng pagaaral.Noong naman pong 2nd year tumaas po ang section ko naging 2-F si Mrs, Delos Angeles ang naging adviser ko habang ako po ay 2nd year.Madami po ako naging bestfriend sina Vhera Alamag,Menchie Regachuelo,Relsie Elisa Villapando,Ella Mae Cuello,Babylyn Perez at Ivy Victorino,nag buo po kami ng pangalan ng tropa ang nabuo po namin ay "VHESOUMENREELBABY" pinagsamasama po iyong mga pangalan namin.

   Noong namang pong 3rd year ganun parin po ang section namin ang adviser po namin ay si Mrs,Deomano kaso meron po saming tropa ang nalipat ng section,Si Ella po ay naging 3-C,Si Relsie naman po ang naging 3-H kami nalang po nina Menchie,Ivy,Babylyn at Vhera ang natirang magkaklase ganun pa man po kahit yung iba po ay 3rd year nakasali po kami sa Scie-camp ng sama-sama tapos sumali din po kami sa J.S prom naranasan po namin na kahit mapuyat ay masaya parin,enjoy ang naging 1st dance ko po noong ay si Emanuel Mansanero tapos ang last dance ko po ay si Peter Mae masaya po kahit masakit ang paa ko kasi po nakahigh hills,at sa panahong iyon na ako po ay 3rd year  nakilala ko po si Analyn Tubigan ng 4-A siya po naging bestfriend ko narin tulad po ng tropa ko at open din po kami sa isat isa ni Analyn at nakabuo po kami ng pangalan na AIZELYN at yun po ang naging tawagan namin.

Ako at ang mga barkada ko

   Ngayon naman pong 4th year  na ako ang section ko po ay 4-F ang aking pong adviser ay si Mrs,Katigbak ang natira nalang po sa tropa naming VHESOUMENREELBAVY ay ako si Mechie,Si Babylyn at si Vhera ganun pa man po nakakilala naman po kami ng iba pang kaibigan nanjan na po sina Michelle,Cristina,Princess,Kim,Margean,Jhona,Darylle,Nery Vic pero kahit na nagkaroon po kami ng mga bagong kaibigan hindi parin po naming makakalimutan ang mga kaibigan namin noon tulad parin ng dati ang mga bonding pero ngaun madami na kami kasi madami ng dumagdag.Minsan pag nagkakayayaan sa bahay bahay.Ang sarap po pala maging 4th year ang daming activities nanjan po ung cheerdance na kahit di kami nanalo atleast po ginawa namin ung best namin.Sa mini olympics cooperate lahat para kahit papaano makapanalo ung isang laro nga po yung soccer kahit na ulan lumaban kami ininjoy po namin kada laro.Yung concert sama sama po kami.At ngayon malapit ng gumraduate.

Mga friends ko.

  Thank You po sa lahat ng teacher salamat po sa pagtuturo at pagtityaga sa section namin.

  Always T.C :))

Ako Souzette.

Ang Talambuhay ni Margean Palinis

  Una po sa lahat nais ko munang ipakilala ang aking minamahal na magulang na si Lengean Palinis,siya po ang aking ina na nagsilbing ilaw ng aming tahanan at ang aking ama naman po ay si Marvin Palinis na siyang nagsilbing haligi ng aming tahanan.Sila po ay mapagmahal at maarugan mga magulang.Bago pa ang iba pang istorya ng aking buhay nais ko munang pasalamatan ang aking magulang na laging nandiyan para gumabay,sumuporta at nagpapakahirap sa pagtatrabaho para lamang maiahon kami sa kahirapan sa pang araw-araw na buhay.

  Ayon naman sa kanilang kwento taong 1993 nagbakasyon ang aking mama sa San pAblo at pansamantalang naninirahan sa kaniyang tiyahin.Sa katabing bahay ng kanyang tiyahin ay doon nagtatrabaho ang aking ama.Hanggang sa palaging dumadaan na ang aking mama doon sa tapat at nakita ng papa ko.At sa hanggang nagkakilala sila at nagkapalagayan sila ng loob.Tapos umuwi ng bicol ang aking ina dahil taga doon sila.Mahigit isang buwan siya doon tapos pagminsan binibisita siya ng papa ko.Makalipas ang isang buwan pumunta na ulit ng San Pablo ang aking ina at nagtrabaho sa Restaurant.Kada-hapon sinusundi at inihahatid ng aking papa si mama sa inuupahang bahay nilang magkakasama sa trabaho.Hindi nagtagal itinanan na daw ni papa si mama doon na nagsimula ang pagsasama nila.

  Makalipas ang taong 1993...Hunyo 1,1994 nang isilang ako ng aking ina.At Disyembre 8,1994 daw ako ng pabinyagan.Ayon da po sa aking mga magulang sila ay ubod ng saya ng dumating ako sa buhay nila.

Ako nung 1 yr. old .

  Noong Hunyo1,1995 naman ng ipagdiwang ang aking unang kaarawan.At ipinaghanda ako ng aking ama at ina.Sabi ng aking magulang nung mag-isang taon ako may araw na hinahanap nila ako sa bahay namin pero wala ako yun pala nakapunta ako sa katabing bahay doon sa lola ko at umakyat daw ako ng hagdan.Tapos nakita daw ako sa taas ng bahay ng lola ko.Habang tinatawag ako nakasili daw ako sa bintana at sabi ko "dito po ato ta taat", bulol pa kasi ako nun.

Ako nung Kinder.

  Pagkalipas ng limang taon,nagsimula na akong mag-aral ng kinder sa Paaralang Day Care ng Concepcion.At pagsapit ng Marso 21,2001 ako ay naggraduate at nakapagkamit ng medalya dail sa aking pagiging honor students at bar pin sa pagkamit ng best in writting.Sobrang saya ko nang panahong ito at ganun din ang aking mga magulang

  Nung June,2001 naman ng magsimula akong pumasok ng elementarya sa Paaralang Guerilla Elementary School bilang grade 1,2,3,4,5 at sa mga pagkakataong ito nakakatanggap padin ako ng mga parangal na medalya dahil sa pagiging top students at naging best in writting ulit.Hanggang sa dito na din ako nag-grade 6.Maraming mga masasayang alaala ang naiwan namin ditong magkakaibigan at magkakaklase na di namin makaklimutan.Gaya ng tawanan,iyakan,asaran,pikunan, mga pag-gala at syempre ang mga paglalaro namin tulad ng jackstone,habulan ,sipa,taguan,patintero,london beidge,paltok bola,tumbang preso,beng sack, wansapanatym,tsiness garter at marami pang ibang kalokohan.At sa taong 2007 nang ako ay gumadruate ng elementarya.Masayang-masaya ako sa mga pagkakataong ito.

Ako at ang mga classmate ko nung grade 6.

  At ang hindi ko inaasam na pagkakataon ay nang tumuntong ako ng highschool, na hindi ko alam na ito pala nag mas pinaka-makasaysayan at mas pinakamasayang pangyayari.Dahil dito ako natutong magsimulang muli at maraming pagbabago na ang nangyari.

  Taong 2007,buwan ng hunyo unang pagpasok ko sa high school dito sa Paaralang "CLDDMNHS".Dahil wala pa akong masayadong kakilala,hiyang hiya pa akong pumasok sa room namin.Hindi naman nag tagal marami na akong nakilalang kamag-aral ko at naging magkakaibigan kami.

  Tapos lagi na kaming magkakasama paglalabas ng room at kakain.Nakilala nila ako sa pagiging mabait,tahimik,mahiyain,mahinhin at may pagkaisip bata.At yung isa kong classmate na naging bestfriend ko ay taga dito din sa concepcion,malapit sa may amin.Kaya naman lagi kaming magkasabay pag-uwi tapos pagpapasok naman ay hinihintay niya ako sa bahay nila at dadaanan ko siya para sabay kami.Isa pa pala sa ugali ko ang pagiging tampuhin,gayun pa man hindi man kami mga magkasundo minsan,marami na rin ang masasayang pangyayari sa buhay naming magkakaibigan ang hindi ko makakalimutan.Tapos may mga pagkakataon nakapag 1'2'3 din kami sa jeep na magbabarkada sa sobrang lakas ng trip buti hindi kami nahuli.Pero di namin yun ginagawa tinry lang namin mga katangahan.Sa mga pagkakataong waa kaming kalse ,nagkakaisa kaming mga magkakaklase nag maglaro sa labas at minsan may oras din na namamasyal kaming lahat sa lake at naikot ng nakabike tapos natambay.Sa di inaasahan. nagkaroon ako ng crush sa isa kong lalaking kaklase,tapos lagi na nila akong inaasar dun.Nang sumapit na ang bakasyon,namiss namin ang mga masasayang pangyayari na nangyari noong kami ay 1st year.

  At nang ako mag 2ndyear na highschool marami na ring mga bagay at alaalang naganap at mga masasayang pangyayari na hindi makakalimutan.

  taong 2009-2010 nung ako ay 3rdyear highschool ang mga pinakamasayang mga pagkakataon na dumating at nangyari sa buhay ko.Pero may mga pangyayari din na di masyadong magana.Marami  naring mga pang-yayari at pagbabago na naganap.Nang magpasukan na, wala na kami hiya sa isa't-isa dahil magkakaklase  na rin kami dati,kaya unang pasukan pa lang puro  na mga kagaslawan at at lakas ng trip lagi ng bawat isa.Mabilis kami na mga magkasundo sa mga bagay na puro katangahan,kahit na mapagalitan kami ayos lng basta masaya kami yun bang part na parang wala ng bukas ang tawanan pag magkakasama isa din ang pinaka diko makakalimutan na pangyayari ay nung mga oras nag nakakapagcutting classes kami dahil magkakasama kaming magbabarkada ay napapasarap ng pag-gala kaya di kami minsan nakakapasok.Pinaka masaklap din na pangyayari at ikinatakot ko ay nung mga pagkakataon na naguidance kaming magbabarkada.Kasi hating bagi na umuwi yung kabarkada namin kaya sumugo yung tiyahin at ipinatawag kaming mga barkada.Hanggang sa sumagot na ako at nagpaliwanag na hindi naman na ako kasama ng ganong oras at hindi na ako nakakauwi ng gabing-gabi na.Dito ko rin naranasan yung sinamsaman ako ng cellphone ng teacher namin dahil nahuli ako na nagtetxt, ayaw kong ibigay kaya ako napagalitan at dinala sa faculty yung cp ko kaya maghapun kung pinakiusapan para labg mai-balik sakin.

  January 9,2010 ng nakilala ko yung pinakamahalagang tao na makakapagpapasaya ng lovelife ko at siya narin yung isa sa mga naging inspirasyon ko sa buhay.At Jan.12,2010 naging kami.Tapos sa mga pagkakataong ito lagi na kami nagkikita at magkakasama.

  Sobrang saya din na pangyayari ay nung J.S Prom noong Feb,201.First time pa lang kami makaka experience ng ganon kaya lahat kami ay excited.

JS PROM namin nung 3rd year

  Nang ako ay mag 4th year nung unang pasukan hiyang-hiya pa ako pumasok kasi walang kakilala kasi ngayon taon lang kaming magbabarkada nagkahiwa-hiwalay ng section pero sa hindi ko agad inaasahang pangyayari magiging masaya rin.. pala ako kasi dito ko nakilala ang aking mga bagong kaibigan na makakasama ko at makakapagpasaya sakin tuwing may problema ako.

  At bago wakasan ang aking makasaysayang talambuhay andito nga pu pala ako para muling magpakilala MARGEAN ESPIRITU PALINIS nga po pala ang aking buong pangalan o kilala sa palayaw na (JHEN) na taga Dona Eusebia BRGY.Concepcion ,San Pablo City.Labing anim na taong gulang ipinanganak nong Hunyo 1,1994 na anak nina MARVIL PALINIS at LENGEAN PALINIS.At ako ay may isang kapatid na bunso na ang pangalan ay JOHNMAR E. PALINIS.At dito na po nagtatapos ang aking talambuhay.

ako (JHEN)

  ANG EDUKASYON ANG SUSI SA MAGANDANG KINABUKASAN!!!
  MARAMING SALAMAT PO!! =))

Ang Talambuhay ni Mika Joice Recio

Ako si Mika Joice H. Recio, isinilang sa Brgy. Dulong Bayan San Pablo City, noong nobyembre 29, 1994. Bunga ako ng mabuti at masayang pag-iibigan ng magkabiyak na si Joel Natividad Recio at si Jocelyn Estillet Hardillo. Ang aking mga magulang ay parehong tubo ng San Pablo City Laguna. Ang aking butihinh ina ay nagtatrabaho sa isang pabrika ng Frankling Baker kung saan siya ay ngtitiyagang magtalop ng niyog sa loob ng walong oras at ang aking ama naman ay isang jeepney driver kung saan siya ay nagsusumikap na maitawid kami sa gutom. Ang kanilang pagsasama ng aking mga magulang ay nagbunga ng dalawang anak ako at ang aking nakatatandang kapatid na si Mike Iris Recio. Ayon sa kwento ng aking ina noong ako ay nasa sinapupunan pa lamang niya ay hilig niya ang kumain ng mga prutas ng sag anon ay maayos at malusog akong mailabas. Nang sumapit na ang araw ng aking kapanganakan ang aking magulang at nakatatandang kapatid ay masayang masaya sa kinahinatnan malusog at magandang paslit ang nailuwal ng aking ina. Habang lumilipas ang mga araw at panahon ako ay unti unting nagkakaisip. Ang aking ina ang aking unang naging guro, siya ang nagturo kuna paano ang sumulat at bumasa ng  maayos at tama. Hanggang sa sumapit na ang araw ng pagpasok ko ng kinder sae dad na limang taon sa aming baranggay kung saan libreng mag-aral ang mga batang limang taon hanggang walong taon ang edad. Marami na akong natutunan noon at kung pano makipagkaibigan sa mga tamang tao at dumating na ang araw na pagtatapos ng kinder ginanap yun sa paaralan ng Liceo de san Pablo noong taong 2000. At ako ay elementary sa mababang paaralan ng Fule Almeda Elementary school. Malapit lamang sa aming baranggay ang paaralang pinasukan ko. Sa paaralang iyon marami nagbago sa aking buhay nakakilala ako ng mga kaibigan ko at natuto akong makisalamuha sa aking mga kamag-aral. Noong ako ay nasa unang baitang ako ay takot na takot sa aking unang pagpasok ng silid aralan. Dahil unang tingin ko palang don sa aking guro ay mukha ng mataray at masungit, pero mali pala ang aking pag-aakala sa kanya. Ang aming guro pala non ay mabait sa mga batang mabait sa kanya at masungit sa mga batang makulet. Noong narinig ko yun mula sa aming guro ako ay hindi nag-alinlangan na pumasok dahil alam ko naman na akoa ay mabait na bata kaya walang dapat ikabahala. At noong ako ay nasa ikalawang baiting ng aking pag-aaral sa elementary ako ay nagdalawang isip kung doon padin ako papasok sa paaralang Fule Almeda sa kadahilanan na maraming nakakapagsabi sa akin na higit na mas mataray ang guro sa ikalawang baiting, nais ko sanang magpalipat sa paaralan ng bagong bayan nginit hindi sumangayon ang aking mama dahil malayo daw ang paaralan na iyon sa aming tahanan. Kaya nasunod padin ang kagustuhan ni mama na sa paaralan na gusto niya ako papasukin wala akong nagawa kaya si mama padin ang nasunod. Walang nagbago sa aking mga kaklase kung sinong kamag-aral ko nung ako ay nasa ikaunang baiting. Ayon padin sa ikalawang baiting walang nadagdag at wala din ang kulang. Hinding hindi ko malilimutan na lagi akong nahuhuli sa pag uwi dahil lagi akong nahuhuli sa pagsusulat ng mga pinapasulat ng aming guro at angkaroon din naman ako ng maraming kaibigan dahil di naman ako mahirap pakisamahan. Ang aking kamag-aral at ako ay nagkamit ng Fifth honor nung kaya ang saya saya  nina mama kaso non kala ko pa naman medal na pero ayos nadin kaysa naman wala. At nung ako ay nasa ikatlong baiting na mas marami na mas marami na akong nakilala at may crush na din ako at nag-aayos na ako ng aking sarili pero hindi ako kire mas gusto ko lang kasi na maging maayos malinis at maganda sa harap ng aking crush. At meron nadin akong naging mga kaibigan sa mga kamag-aral na don din napasok sa aking pinapasukan. Napakasaya ko non dahil mas higit na marami akong kakilala tuwing awasan na kami ay laging nagkikita kita sa labas n gaming paaralan para maglaro ng patintero. Kasi malawak yung labas n gaming paaralan at kalsada may guhit na nang pang patintero kaya kami ay nasisiyahan na maglaro doon tuwing awasan. Sa edad na sampung taon ako ay hinikayat ng isang leader ng isang samahang El Shaddai na kung saan sila ay naghahanap ng magsasayaw upang mas higit na makilala ang Panginoon Diyos. Pinag-isipan kung mabuti kung ako ay makikilahok sa samahang iyon pero napag-isip isip ko na wala naman mawawala saken kung ako ay sumali. Pero di nagtagal sumali na nga ako at mas marami na akong nakilalang mga iba’t ibang estado ng buhay at iba’t ibang pag uugali ng mga batang aking nakilala pero di nagtagal na pahinto ako sa pagsasayaw dahil malapit na ang pasukan. Ako ay nasa ikaapat na baiting ng elementary dito nagsimula at nagpapatuloy ang pagbabago ng aking buhay maraming masayang naganap na hinding hindi ko malilimutan. At noong ako ay nasa ika-anim na baiting na marami na akong pinabago sa aking pagkatao, sa aking pag-uugali at sa aking personalidad. Marami akong higit na kaibigan dahil sabi nila maganda at magaling daw akong makisama at makihalubilo sa lahat ng bagay, mas naintindihan ko na ang tama sa mali at nang dumating ang pagtatapos ng elementary lahat kami masaya na may halong lungkot dahil magkakkahiwalay na kami ng aking mga kaibigan. Masaya sa dahilang nakatapos na kami maraming alaala ang hindi ko malilimutan ng ako ay nasa elementary pala mga pangyayari na nakatatak na sa aking  isipan. Pangyayaring nagturo ng tama at nagpasaya sa aking buhay nung ako ay elementary pa lamang. Sa paaralang Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School naman ako nagsekondarya nung unang punta ko sa paaralan nay un ako ay manghang mangha dahil sa lawak at ganda ng Dizon High walang wala sa paaralang pinasukan ko ng elementary. Unang una na pasok ko ay hiyang hiya ako dahil wala pa akong kakilala kahit isa don pero habang lumilipas ang mga araw unti unti ko nakakaclose ang aking mga kapwa kamag-aral at nagkaroon ako ng mga kaibigan at nagsumikap kaming lahat na makapagtapos ng 1^st year High school at hanggang mag 2^nd year na kami mas marami na akong naging kaibigan at mas maraming karanasan na magaganda ang nangyari. Maraming kaibigan ang nagpasaya bawat araw masaya bawat araw puno ng ngiti at tawa. Ang aking nararamdaman ang aking mga kabarkada ang aking naging pangalawang pamilya at marami ring karanasan ang nangyari sa 2^nd year andun yung naguidance kami dahil sa mga kalokohan na aming ginagawa at noong ako naman ay nasa 3^rd year na nabauo ang barkada naming partypipz lahat magkakasundo, walang away, walang gulo lagi kaming masaya at hindi pa seryoso sa aming pag-aaral nag-eenjoy kami sa aming mga ginagawa at may araw na lahat kami nag-uusap usap para hindi umatend sa klase para magcutting at pupunta lang kami sa bundok ng san mateo iyon an gaming libangan sobrang saya. Pero pagpasok namin kinabukasan galit nag alit an gaming mga guro. Mga pasaway daw kami kaya kami daw ay paghihiwalay hiwalayin pagdating ng 4^th year at nangyari nga ang sinabi n gaming guro, kami ay pinaghiwahiwalay halos lahat n gaming kabarkada watak watak may 4-D, 4-G, 4-E pero hindi padin natapos an gaming samahan tuwing awasan na lagi padin kaming nagkikita kita at nagsasaya sa ovel hanggang sa nadagdagan kami ng isa si TRISHA MAY DE GUZMAN binago niya kaming lahat napaka buti niya nang dahil sa kanya nagpakatino ang lahat at naging bestfriend ko siya napakasaya ko talaga at dito nalang nagtatapos ang aking talambuhay.

Ang talambuhay ni Fernan V. Piolino

Ang Talambuhay ni Menchie Regachuelo

Ako at ang aking pamilya

       Ako si Menchie Luces Regachuelo ipinanganak noong Feb, 26 1994 sa Probinsya ng Albay. Ika apat sa pitong mag-kakapatid. May angking kabaitan, matulungin, matalino,mapagmahal at higit sa lahat palakaibigan. Ang aking mga magulang ay sina Domingga Regachuelo, Jose Rebamba Regachuelo Jr. ang hanap buhay ng aking ina ay beautician at ang aking ama naman ay karpintero. Pareho lamang silang nagtatrabaho para maiahon kami sa kahirapan dahil pito kaming mag kakapatid. Ayon ay sina Michelle, John Micheal,  Jaymart, Jayrald, Mary Ann at ang pinaka bunso naming kapatid na si  Buenaventura Regachuelo pero kahit marami kami hindi kami nakaranas ng kagipitan dahil andyan ang aking pinaka mamahal na mga magulang na sumusuporta sa amin.

            Nang akoy 3yr old na ay gustong gusto kunang mag aral kaso sabi ng aking ina ay sa isang taon na sapagkat masyado pa akong bata. Pero dahil nga bata pa ako palagi kung pinipilit ang nanay ko na gusto ko nang mag-aral at pumasok sa paaralan.

            At nang dumating na ang araw na iyon ng ako ay apat na taong gulang na ay nag aral na ako ng kinder sa Day Care Center. Dito na ko natutong sumulat at bumilang at marami pa akong mga kalarong ibang bata.

           

            Nang akoy grade one pumasok ako sa Sofronio B. Garcia Elementary School hanggang grade six. Noong grade 2 ako ay di ko inaasahang maaksidente ako ng ako ay natuklaw ng ahas sa kanang daliri ng aking paa dahil alas siete na ng gabi ay nag lalaro pa kami ng aking mga pinsan nang tagu-taguan  pero mabilis din iyong nalunasan.

             At nang ako ay nasa grade 4 na unti unti na akong nag babago dahil hindi na ako nakikipag laro sa maliliit na bata at dito ako ay nakaranas nang bulutong kaya lagi lang akong nasa loob ng bahay dahil bawal daw akong lumabas ng  bahay sabi ng nanay ko at lagi din akong nakabalot dahil bawal daw itong mahanginan baka daw kasi lalong dumami at marami pang ipinag babawal. Pag ka lipas nang ilang linggo ay gumaling na ako ayo nga lang marami akong peklat alaala ng aking bulutong.

             Nang ako ay grade six ay lalo pa akong nag buti ng pag aaral dahil nais kong makasama sa graduation. Bago ako nag graduate ay sa lola ko ako nakatira sa pagkat ang mga magulang at mga kapatid ko ay nasa san Pablo kaya ang aking tiyahin na lamang ang nag hatid sa akin.

ako kasama ang aking mga kaklase

            Pag katapos ng aking graduation mga dalawang lingo palamang ay hindi ko inaasahang uuwi si papa upang kaunin ako dahil sa San Pablo na daw ako mag aaral na high school nalulungkot man ako dahil iiwan kuna ang aking lola masaya na rin ako at makakasama kuna ang aking pamilya.

            Kaya ngayon ditto na ako nakatira sa San Pablo City sa Brgy. City Subd. Quirino St. Pero hindi muna ako nag aral pinatapos muna ng mga magulang ko ang isa kong kapatid na collage dahil kulang na ang aming budget at pag ka tapos ng kuya ko ay saka palang ako mag aaal ng 1^st yr high school.

            Nag aral na ako ng 1st yr. sa paaralan Dizon High. Dito na ako nag simula na mag aral sa High School na marami na naman akong mga nakilalang bagong kaibigan. Nakilala nila ako sa pagiging mabait, mahinhin, mahiyain, at isa pa dun ay mabuting kaibigan. Marami na rin akong natutunang mga magagandang pag-uugali.

            Nang 2^nd yr na ako ay nakakalungkot mang isipin ay di kuna nagging kaklase ang mga kaibigan ko. Pero meron din akong mga dating kaklase na kaklase ko ulit ayun nga lang di ko masyadong ka close. Hangga sa tumaga ay lagi na kaming mag kakasama hanggang sa dumami na kami at nabuo ang tropa ng “vhesoumenkeelbavy” ayo ay sina  vhera sousette ako relsie ella babalyn at ivy. Lagi kaming masaya pero minsan may tampuhan din. Mag kakasakami pag napunta ng lake kapag wala kameng klase nag iihaw at nag ba bike kame iikutin ang buong lake.lalo na tuwing dadating ang araw ng 17 dahil friendsary naming yun.

Ang aking mga kaibigan

            Nang ako ay 3^rd yr na lumipat na kami ng tirahan ngayon ay nakatira na kami sa San Ignacio SPC. Pero mas gusto ko pa dun sa dati naming tirahan dahil hindi ako nahiirapang pumasok  sa eskwelahan. Doon mura lang ang pamasahe pwede din na lakadin kasi malapit lang. sa mantalang ngayon nasa san ig nacio na kami ay napaka mahal na pamsahe dahil dalawang sakay pa. pero ayos na rin yun wala na akong magagawa.

            Pinag buti ko pa lalo ang pag aaral daahil ayokong maiwan ako ng mga kaibigan ko. Hindi ako nakasama sa deliberate.

Kami noong mini-olympics

            At ngayong 4^th yr na ako hindi na kumpleto an gaming gropo sila relsie at ella ay napahiwalay na sa amin. Kya ngayon apat nalang kaming mag kakasma. Pero ok lang may iba naman kami ngayong mga kasama at yun ang bgo naming mga kaibigan. Pero sana sabay sabay kaming makatapos kasi sabay sabay kaming pumasok.

            Sa ngayon iniisip ko parin ang aking kukuhaning kurso. Pinag pipilian ko pain ang IT o HRM. Malapit na ang graduation pero hindi muna ako papasok mag ta trabaho muna ako pa magkapera.

 Dito na po nagtatapos ang aking maibabahaging talambuhay...
   Salamat po sa pagbabasa. God bless to all.

Ang Talambuhay ni Fernan V. Piolino

                             ANG AKING TALAMBUHAY

           Ako si Fernan V Piolino ako ay anak ng mag-asawang Gloria at Herminigildo Piolino dati kaming naninirahan sa Legaspi Albay sa Bicol at doon ako ipinanganak,noong june 22 1994 ang aking tatay ay dating nagtuturo ng karate sa Bicol pero dahil na rin sa katandaan tumigil na lang siya at lumipat nga kami ditto sa San Pablo ang aking nanay ay naglalabandera at ang aking tatay naman ay isang tricycle driver.Ako ay bunso sa labing-isang magkakapatid pero lahat sila ay aking kasundo pero minsan hindi maiiwasan ang tamapuhan naming mag kakapatid  hindi kasi masyadong masipag ang aking tatay kaya kami maunti pero kahit ganun ang aking tatay ay isang mabuting ama sa amin at siya ay walang bisyo kundi ang magmahal pero ang aking mga kapatid ay lasinggero ang sabi nalang ng tatay ko baka mamana ng aking mga kapatid ang pag-iinom sa aking lolo,dahil ang aking lolo ay namatay dahil lang sa alak dahil inaraw-araw niya ang pag-inom at hindi pa nakakakain ng tama.yun ang sabi ng aking tatay.

            Noong ako ay anim na taong gulang ako ay napasok na sa ika-unang baitang sa Placido Escudero Elementary School ako ay puro laro non pero hindi nagpapabaya sa pag-aaral ko.Noong nagkaroon ng kamping sa school ako ay sumama at doon natulog nagkawalaan pa nga ng unan dahil puro salaw ang aking kasama dahil mga bata pa naman kami non,puro laro at asaran ang ginawa buong gabi,at nong umaga na puyat kasabay ang pagkain ng umagahan,at pagkauwi ko ng bahay diretso tulog.Marami akong naging karanasan at naging kaibigan sa buhay ko sa elementarya at sila ay hindi ko makakalimutan kahit na ang aking mga kaaway pero hanggan huli ay kaibigan ko narin.

             Kami ay nagpaparactice na ng graduation sa elementarya ako ay kinakabahan ewan ko kung bakit basta kabado lang ako,nakakalungkot dahil maiiwanan ko ang aking mga naging kaibigan at na ka close ko pero ayos dahil nakikita ko pa naman sila at noong graduation na nga halos lahat ng mga kaklase naming babae at binabae ay napaiyak habang kumakanta ng glowing of love habang inaabot sa amin ang diploma ako ay tuwang-tuwa dahil sa highschool madadagdagan na ang aking baon at sa wakas makakapag highschool na YES!!!

             Noong ako ay nagpapaenrol na sa paaralan ng CLDDMNHS nalungkot ako dahil hindi na nila ako tinanggap dahil masyado na raw siksikan at puno na raw kaya tumigil muna kami ng aking kapatid na babae,ako ay walang ginawakundi tambay lang noong ako ay tumigil sa pag-aaral pero noong kaming dalawa ay nakapasok na at siya ay nasa ika-dalawang taon sa highschool at ako ay nasa ika-unang taon sa highschool Masaya rin ang aking naging laranasan noong 1^st year ako kaso masyado lang akong nawili sa pagcocomputer kaya laging ubos an gang aking pera at kasama narin doon ang pagbibike sa lake kasama ang aking mga kaibigan basta yaya ng aking mga kaibigan agad akong nasama sa kanila kahit nakakapag-cutting na ako ng aking mga kaklase minsan nalaman ito ng aking mga magulang at sinabi sa akin na pag raw ako ay bumagsak hindi na raw nila ako pag-aaralin at ang sabi pa nila yun lang raw ang maipapamana nila sa akin ang karunungan sa pag aaral dahil hindi naman kami mayaman kaya pinagbuti ko nalang pero hindi maiiwasan na mag-cutting dahil sa mga kaibigan.

               Noong nagbabakasyon madalas akong wala sa bahay kami ay nagswimming ng aking mga kaibigan kaya madalas din akong napapagalitan,dahil umuuwi akong basa kaya minsan din ako laging may sakit pero ayos lang dahil andyan naman ang aking nanay na nag-aalaga sa akin.Hindi niya ako pinababayaan.Summer din noon nung muntik na kaming malunod na magkakaibigan dahil napatalon yung isa naming kasama hindi naman pala masyadong marunong lumangoy kaya nagpanik kami at napatalon kami sa tubig para iligtas ito kaso lang nahila kami at hindi makalangoy buti nalang at umabot kami sa dulo at nakaligtas at buti nalang walang namatay sa amin

                Ako ay naging 2^nd year na meron mga bagong kaklase pero mas madame ang dati kong kaklasenoong ako ay 1^st year pa lamang kaya hindi rin napigilan ang pagpunta sa lake at pagcocomputer at ngayong 2^nd year,ako ay merong napupusuan kung baga crush lang pero hindi ko niligawan hanggang tingin at sulyap lang ako sa kanya pero nalaman nya kaya parang nahihiya na rin sya at nahuhuli nya ako minsan na tumitingin sa kanya kaya hilig naman ako kahit papaano kaso tumigil siya at hindi na pumasok dahil siguro sa problema sa pamilya kaya bilik pag-aaral nalang ako at palagi parin akong napapagalitan ngayon kasi ginagabi ako ng uwi dahil sa paglalaro ng online games,ang palusot ko nalang sa kanila ay may ginawang project o kaya takdang aralin kaya pinapabayaan nalang nila ako  at nang naging 3^rd year naman ako natuto akong uminom dahil rin ito sa aking mga kabarkada akala ko kakain lang kami sa isang pagdiriwang yun pala may kasama na itong inuman kaya hindi na ako nakatanggi buti nalang at hindi ako nahalata ng aking mga magulang dahil pagkadating ko sa bahay ay agad akong natulog hindi na ako kumain nagtaka ang aking nana yang sabi ko nalang sa kanya ana kumain na ako kahit hindi pa pero kahit naganon hindi ako hindi ko pinabayaan ang aking pag-aaralkaya hindi narin ako nagsasama sa aking mga kaibigan na ngayon ay tumigil na sa pag-aaral dahil siguro nalaman ng kanilang mga magulang na hindi na sila napasok sa paaralan at nagbubulakbol lamang

My truly friends

ang aking mga kaibigan na walang kupas

                At ngayon ngang naging 4^th year na ako lalong tuwa ang aking naramdaman  dahil konting panahon nalang at makakapagtapos na ako ng highschool pero malungkot din dahil ang iba kong kaklase noong elementarya ay college na at ako nalang ang naiwan dito sa highschool parang nakakainggit sila pag nakikita ko dahil dapat kasabayan ko lamang sila pero ayos lang naman dahil naging mataas naman ang aking seksyon.

"picture sa computer shop"

"my elementary classmate"

"fearless 4-f 2011..show time"

Sana kaming lahat ay makapagtapos upang makapag aral na sa college at makaranas ng college life.!

Ang Talambuhay ni Mika Joice Recio

eto yung mga oras na wala akong magawa.

 
          Ako si Mika Joice H. Recio, isinilang sa Brgy. Dulong Bayan San Pablo City, noong nobyembre 29, 1994. Bunga ako ng mabuti at masayang pag-iibigan ng magkabiyak na si Joel Natividad Recio at si Jocelyn Estillet Hardillo.
         Ang aking mga magulang ay parehong tubo ng San Pablo City Laguna. Ang aking butihinh ina ay nagtatrabaho sa isang pabrika ng Frankling Baker kung saan siya ay ngtitiyagang magtalop ng niyog sa loob ng walong oras at ang aking ama naman ay isang jeepney driver kung saan siya ay nagsusumikap na maitawid kami sa gutom.
         Ang kanilang pagsasama ng aking mga magulang ay nagbunga ng dalawang anak ako at ang aking nakatatandang kapatid na si Mike Iris Recio. Ayon sa kwento ng aking ina noong ako ay nasa sinapupunan pa lamang niya ay hilig niya ang kumain ng mga prutas ng sag anon ay maayos at malusog akong mailabas. Nang sumapit na ang araw ng aking kapanganakan ang aking magulang at nakatatandang kapatid ay masayang masaya sa kinahinatnan malusog at magandang paslit ang nailuwal ng aking ina.

eto nung kinder pa ako.

        Habang lumilipas ang mga araw at panahon ako ay unti unting nagkakaisip. Ang aking ina ang aking unang naging guro, siya ang nagturo kuna paano ang sumulat at bumasa ng  maayos at tama. Hanggang sa sumapit na ang araw ng pagpasok ko ng kinder sa edad na limang taon sa aming baranggay kung saan libreng mag-aral ang mga batang limang taon hanggang walong taon ang edad.
       Marami na akong natutunan noon at kung pano makipagkaibigan sa mga tamang tao at dumating na ang araw na pagtatapos ng kinder ginanap yun sa paaralan ng Liceo de san Pablo noong taong 2000. 

At ako ay elementary sa mababang paaralan ng Fule Almeda Elementary school.
         Malapit lamang sa aming baranggay ang paaralang pinasukan ko. Sa paaralang iyon marami nagbago sa aking buhay nakakilala ako ng mga kaibigan ko at natuto akong makisalamuha sa aking mga kamag-aral. Noong ako ay nasa unang baitang ako ay takot na takot sa aking unang pagpasok ng silid aralan.
         Dahil unang tingin ko palang don sa aking guro ay mukha ng mataray at masungit, pero mali pala ang aking pag-aakala sa kanya. Ang aming guro pala non ay mabait sa mga batang mabait sa kanya at masungit sa mga batang makulet.
         Noong narinig ko yun mula sa aming guro ako ay hindi nag-alinlangan na pumasok dahil alam ko naman na akoa ay mabait na bata kaya walang dapat ikabahala.

         At noong ako ay nasa ikalawang baiting ng aking pag-aaral sa elementary ako ay nagdalawang isip kung doon padin ako papasok sa paaralang Fule Almeda sa kadahilanan na maraming nakakapagsabi sa akin na higit na mas mataray ang guro sa ikalawang baiting, nais ko sanang magpalipat sa paaralan ng bagong bayan nginit hindi sumangayon ang aking mama dahil malayo daw ang paaralan na iyon sa aming tahanan.
        Kaya nasunod padin ang kagustuhan ni mama na sa paaralan na gusto niya ako papasukin wala akong nagawa kaya si mama padin ang nasunod. Walang nagbago sa aking mga kaklase kung sinong kamag-aral ko nung ako ay nasa ikaunang baiting.

ako at ang kuya ko bata pa kami.

       Ayon padin sa ikalawang baiting walang nadagdag at wala din ang kulang. Hinding hindi ko malilimutan na lagi akong nahuhuli sa pag uwi dahil lagi akong nahuhuli sa pagsusulat ng mga pinapasulat ng aming guro at angkaroon din naman ako ng maraming kaibigan dahil di naman ako mahirap pakisamahan. 

ako at ang mga pinsan ko

       Ang aking kamag-aral at ako ay nagkamit ng Fifth honor nung kaya ang saya saya  nina mama kaso non kala ko pa naman medal na pero ayos nadin kaysa naman wala. At nung ako ay nasa ikatlong baiting na mas marami na mas marami na akong nakilala at may crush na din ako at nag-aayos na ako ng aking sarili pero hindi ako kire mas gusto ko lang kasi na maging maayos malinis at maganda sa harap ng aking crush.
       At meron nadin akong naging mga kaibigan sa mga kamag-aral na don din napasok sa aking pinapasukan. Napakasaya ko non dahil mas higit na marami akong kakilala tuwing awasan na kami ay laging nagkikita kita sa labas n gaming paaralan para maglaro ng patintero. 

ako at si kaizzle.

       Kasi malawak yung labas n gaming paaralan at kalsada may guhit na nang pang patintero kaya kami ay nasisiyahan na maglaro doon tuwing awasan. Sa edad na sampung taon ako ay hinikayat ng isang leader ng isang samahang El Shaddai na kung saan sila ay naghahanap ng magsasayaw upang mas higit na makilala ang Panginoon Diyos.
       Pinag-isipan kung mabuti kung ako ay makikilahok sa samahang iyon pero napag-isip isip ko na wala naman mawawala saken kung ako ay sumali. Pero di nagtagal sumali na nga ako at mas marami na akong nakilalang mga iba’t ibang estado ng buhay at iba’t ibang pag uugali ng mga batang aking nakilala pero di nagtagal na pahinto ako sa pagsasayaw dahil malapit na ang pasukan.
      Ako ay nasa ikaapat na baiting ng elementary dito nagsimula at nagpapatuloy ang pagbabago ng aking buhay maraming masayang naganap na hinding hindi ko malilimutan.
      At noong ako ay nasa ika-anim na baiting na marami na akong pinabago sa aking pagkatao, sa aking pag-uugali at sa aking personalidad.

barkada ko.

        Marami akong higit na kaibigan dahil sabi nila maganda at magaling daw akong makisama at makihalubilo sa lahat ng bagay, mas naintindihan ko na ang tama sa mali at nang dumating ang pagtatapos ng elementary lahat kami masaya na may halong lungkot dahil magkakkahiwalay na kami ng aking mga kaibigan.
        Masaya sa dahilang nakatapos na kami maraming alaala ang hindi ko malilimutan ng ako ay nasa elementary pala mga pangyayari na nakatatak na sa aking  isipan. Pangyayaring nagturo ng tama at nagpasaya sa aking buhay nung ako ay elementary pa lamang.

best of the best.

bestfriend ko at ako

          Sa paaralang Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School naman ako nagsekondarya nung unang punta ko sa paaralan nay un ako ay manghang mangha dahil sa lawak at ganda ng Dizon High walang wala sa paaralang pinasukan ko ng elementary.
          Unang una na pasok ko ay hiyang hiya ako dahil wala pa akong kakilala kahit isa don pero habang lumilipas ang mga araw unti unti ko nakakaclose ang aking mga kapwa kamag-aral at nagkaroon ako ng mga kaibigan at nagsumikap kaming lahat na makapagtapos ng 1^st year High school at hanggang mag 2^nd year na kami mas marami na akong naging kaibigan at mas maraming karanasan na magaganda ang nangyari.
           Maraming kaibigan ang nagpasaya bawat araw masaya bawat araw puno ng ngiti at tawa. Ang aking nararamdaman ang aking mga kabarkada ang aking naging pangalawang pamilya at marami ring karanasan ang nangyari sa 2^nd year andun yung naguidance kami dahil sa mga kalokohan na aming ginagawa.
          At noong ako naman ay nasa 3^rd year na nabauo ang barkada naming partypipz lahat magkakasundo, walang away, walang gulo lagi kaming masaya at hindi pa seryoso sa aming pag-aaral nag-eenjoy kami sa aming mga ginagawa at may araw na lahat kami nag-uusap usap para hindi umatend sa klase para magcutting at pupunta lang kami sa bundok ng san mateo iyon an gaming libangan sobrang saya. Pero pagpasok namin kinabukasan galit nag alit an gaming mga guro.
          Mga pasaway daw kami kaya kami daw ay paghihiwalay hiwalayin pagdating ng 4^th year at nangyari nga ang sinabi n gaming guro, kami ay pinaghiwahiwalay halos lahat n gaming kabarkada watak watak may 4-D, 4-G, 4-E pero hindi padin natapos an gaming samahan tuwing awasan na lagi padin kaming nagkikita kita at nagsasaya sa oval.
         Hanggang sa nadagdagan kami ng isa si TRISHA MAY DE GUZMAN binago niya kaming lahat napaka buti niya nang dahil sa kanya nagpakatino ang lahat at naging bestfriend ko siya napakasaya ko talaga at dito nalang nagtatapos ang aking talambuhay.

BESTFRIEND ko to.